Ne bis in idem

Ik heb misschien te weinig gedaan met mijn juridische opleiding maar dit bericht doet me toch wel pijn. Het "ne bis in idem" is eerstejaarsstof voor rechtenstudenten.

Al eerder heb ik het aan de orde gesteld: Nederland is verworden tot een bananenrepubliek.

Fooi?

Las dit weekend in diverse media dit bericht. Ik zal en kan geen uitspraken doen over de juistheid van de hoogte van het bedrag dat Trafigura heeft betaald (EUR 150 miljoen). Een bedrag van EUR 300 is uitgekeerd aan mensen die ziek werden maar die niet hoefden te worden opgenomen in het ziekenhuis. Velen vinden dit bedrag een "fooi".

Echter, ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat EUR 300 voor de gemiddelde Ivoriaan veel geld is. Ik hoop maar dat ik het mis heb.

Toeval bestaat niet... of wel?

De marathon van Rotterdam is gestaakt. Het weer is prachtig, in De Bilt werd nog nooit tevoren zo vroeg in de lente een temperatuur van zo'n 28 graden bereikt. De vraag is waarom een massa-evenement als deze marathon nu wordt gestaakt. De reden die wordt opgegeven is dat er mensen door de warmte onwel zijn geworden en dat men erger wil voorkomen. Natuurlijk, de herinnering aan de wandelvierdaagse van Nijmegen van 2006 is nog vers. Twee doden waren te betreuren in die snikhete dagen; het was toen nog veel warmer dan vandaag.

Zou het kunnen zijn dat mensen teveel zijn geloven in de maakbaarheid van hun leven? Ik heb het gevoel dat veel mensen denken dat alles maar moet kunnen. Als er iets niet lukt, wordt de oorzaak steeds vaker in externe factoren gezocht. Mensen accepteren tenslotte ook het concept "ongeluk" niet meer. "Iemand" of "iets" moet de schuld hebben. Denk bijvoorbeeld aan het gebeuren met de tijdelijke trap tijdens een festival in de zomer van 2006 in Utrecht. Tientallen mensen stonden te hossen op een trap, die het vervolgens begaf. Daardoor ging iemand dood en raakten mensen gewond. Maar zoiets kun je toch verwachten? Ongelukken gebeuren. De ene keer houdt de trap het wel, de andere keer niet.

Terug naar de marathon. "Mind you": Dat is een hardloopwedstrijd over ruim 42 kilometer. Met de toenemende verdwazing rond de noodzaak van gezond leven zijn er steeds meer mensen die denken dat ze voldoende getraind zijn zo'n traject uit te lopen. Zijn de weersomstandigheden dan extreem, gaat het al snel mis. De organisatie is bang juridisch te worden aangesproken (iemand moet toch de schuld krijgen) en besluit de wedstrijd stil te leggen.


De moraal van dit verhaal: het leven is niet maakbaar. Toeval bestaat. een ongeluk zit in een klein hoekje. Wat een cliché's...

Op hun knieën?

Zo'n stralende lentedag zorgt voor veel blogplezier. Op Nu.nl las ik zojuist dit prachtige bericht. De tranen springen me in de ogen. Van het lachen wel te verstaan.

Ik hoop van harte dat betrokken gezagsdragers niet handelen naar de uitkomsten van de enquête.

Bim, bom

Lees eerst dit bericht. Een klassiek conflict tussen grondrechten. De vraag is welk recht zwaarder weegt. Ik weet dat er in Tilburg veel katholieken wonen maar ik denk dat de meerderheid niet meer gelooft.

De vraag is wat er zou zijn gebeurd als het een moskee betrof, met een klassieke gebedsomroeper ("muezzin").

Iemand?

Ashes to ashes...

Wat moet ik hier nu weer van denken?

Betreffende magistraat is een voormalig taxichauffeur. Misschien verklaart dat het wel.

Pareltje

Dit bericht maakt mijn dag helemaal goed!

Prachtig, de Saudi's die Nederland berispen. Ik heb er smakelijk om gelachen.

Vrije dag

Mijn fijne vrije dag vandaag werd helaas enigszins verpest doordat de postbode maar liefst twee enveloppen van het Centraal Justitieel Incassobureau in Leeuwarden door de brievenbus gooide.

Twee snelheidsovertredingen, begaan op dezelfde avond (heen- en terugreis). Te hard gereden binnen de bebouwde kom (in Haastrecht, gemeente Vlist). Als jurist zeg ik dan dat ik niet twee keer voor hetzelfde feit kan worden bestraft (het beroemde "Ne bis in idem...") maar of ik dat in rechte hard kan maken is even de vraag.

Het blijft jammer dat ik niets heb gemerkt. Verdraaide veldwachters!