zondag 27 november 2011

Been (2)

We zijn nu bijna zes weken verder. Inmiddels heeft de dermatoloog me verwezen naar de vaatchirurg en die heeft na meerdere echo's vastgesteld dat een ader in mijn rechterbeen het bloed niet meer oppompt waardoor mijn been dik blijft en genezing van die lelijke wond uitblijft. Het vernietigen van een ader was de oplossing.

Afgelopen woensdag op de kleine OK in het Groene Hart ziekenhuis in Gouda. Na ongeveer 7 prikjes was het wat mij betreft gebeurd. Het woord is "prikjes", hoe vervelend ze ook zijn. Plaats van handeling: bovenop mijn dijbeen, richting de lies. Dezelfde avond was de operatie ingreep bij toeval op TV te zien. Stuk bloederiger dan ik heb gezien. Mijn been moest worden gezwachteld. Groot probleem; niet voldoende verbandmiddelen. Met een soort rekverband werd ik naar huis gestuurd. Het zakte al af voordat ik thuis was. Nota bene: druk houden op de te vernietigen ader is essentieel.

Afgelopen vrijdagochtend terug bij de verpleegkundigen van Dermatologie. Hoe konden ze me met zo'n rekverband naar huis sturen? Goede vraag. Het zwachtelen van der onderbeen is routine. Maar... Een bovenbeen, dat is andere koek. Met moeite werd het bovenbeen ingepakt. Tot mijn lies kwamen ze niet. Na effectief 200 meter lopen hing het al halverwege mijn knie. Dit is een onmogelijke opgave.

Ik heb het gevoel dat die verpleegkundigen voornamelijk te maken hebben met oude mensen die niet meer bewegen. Dan blijft dat verband wel zitten, ja. Maar als je gewoon mobiel bent, dan werkt het niet zoals voorzien. Ze vragen je op te bellen als het verband gaat zakken. Alsof ze het dan beter gaan verbinden! Het werkt gewoon niet. Bewegen is wel heel belangrijk, want dat bevordert de genezing.

Ik ben benieuwd hoe het verder gaat. Morgenochtend wordt het been opnieuw verzorgd en ingepakt. Ze zullen wel boos op me zijn. Je had eerder moeten komen! Ja, maar... Wanneer dan?