Spotprenten

Ik snap best dat moslims boos zijn over de spotprenten waarop een van de hoofdpersonen uit hun religie is afgebeeld. Hoorde op de radio een uitzinnig krijsende imam. Weinig ruimte voor de nuance, dacht ik zo.

Ik snap ook best dat het feit dat er geen heibel komt over gelijksoortige prenten waarop hoofdrolspelers uit het christendom worden afgebeeld, niet afdoet aan hun boosheid. Die vergelijking mag je niet maken.

Wat ik niet zo goed snap is de hypocrisie die de boosheid omgeeft. Er zijn officiële protesten van landen waar de democratie nog moet worden uitgevonden. Er is sprake van een evenredigheid: hoe islamitischer een land is, hoe ondemocratischer en onvrijer.

In het verderfelijke westen kennen we een mooie regel. Er is vrijheid van meningsuiting. Iemand die zich beledigd voelt, gaat naar de rechter. Deze toetst of een uiting door de beugel kan.

Dat is toch een wat andere aanpak dan dreigen met geweld als iets de moslims niet aanstaat.