Na een aangename vakantie in de Algarve (durf dat in verband met inbrekers nooit hier aan te kondigen) zijn we weer terug, met in mijn geval een vers trombosebeen. Mijn nieuwe-interimbaas bij KPN was geloof ik "not amused" toen ik de mogelijkheid (ik wist het nog niet zeker) bij haar aankaartte maar ze is sportief, dat moet worden gezegd. Er waren veel zieken, weet niet of dat iets te betekenen heeft.Een trombosebeen is pijnlijk en lastig. Lopen is in het begin onmogelijk, later alleen maar moeilijk (en nog steeds pijnlijk). Tromboselijders met een naaldenfobie hebben het zwaar, gezien het feit dat de trombosedienst in eerste instantie om de dag bloed wil hebben en overige dagelijkse medicatie zelf dient te worden ingespoten, bij voorkeur in het buikspek, dat in mijn geval ruim voorhanden is. Helaas heb ik moeten constateren dat ook die kleine prikjes leiden tot bloedingen, getuige de vlekken in mijn t-shirt.
De Algarve hebben we doorkruist met een gehuurde Renault Clio. We hebben gemerkt dat om de reisgids vol te krijgen, elk oud hoopje stenen wordt aangemerkt als een hoogtepunt. Licht overdreven, wel. Het klimaat is er aangenaam en ik ben nu weer bij met mijn Nederlandse literatuur voor dit jaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten